سرویس ورزش مشرق - حتما در خبرها دیده اید که تیم ملی بانوان در بخش کوهستان به مسابقات قهرمانی آسیا اعزام شد و چه نتایج ضعیف و ناامیدکننده ای را رقم زد. در ادامه نیز تیم مردان اعزام نشد که فدراسیون عنوان داشت جهت صرفه جویی و با رویکرد کیفی بوده که باعث تعجب همگان شد! مگر می شود فدراسیونی مانند دوچرخه سواری که در زمره مدال آوران و افتخارآفرینان بوده، به چنین نقطه ای برسد که تیم ملی را اعزام نکند و از آن هم در قالب ادبیاتی شیک، دفاع کند؛ آن هم در سطح قهرمانی آسیا! توجه داشته باشید که منظورمان قهرمانی جهان یا المپیک نیست!

بیشتر بخوانید:

بازنشسته ها و مردودها در اینجا چه می کنند؟

آنها فقط می بازند!

ورزش ایران گرفتار «نسخه‌» و «آدم‌» تکراری؛ مدیرانی برای عقب ماندگی!

البته، فدراسیون دوچرخه سواری فقط در حوزه کوهستان دچار سقوط و افول نشده. مگر وضعیت دوچرخه سواری در بخش جاده و پیست متفاوت است؟ فقط یک مرور ساده نشان می دهد که این رشته ورزشی در تمامی بخش ها، چگونه دچار وضعیتی شده که اگر به هر رویدادی اعزام شود، نتایجی نامطلوب کسب کرده و به یک زنگ تفریح تبدیل شده. موضوع در جایی بیشتر نگران کننده می شود که طرح و برنامه ای جهت اصلاح وضع کنونی و حرکت رو به جلو نیز دیده نمی شود. فدراسیون نیز دچار یک رخوت و خمودی شده که به نظر نمی رسد در این دوره مدیریت، رهایی از آن شکل بگیرد.

با توجه به عملکرد فدراسیون و آنچه پیشرو دارد، امیدی به این رشته وجود ندارد. حالا نیز به نظر می رسد با توجه به ناتوانی و ناکامی در یک اعزام ساده، نباید تجدید نظر جدی درباره این فدراسیون و مدیریتش صورت گیرد؟ سالانه میلیاردها تومان خرج چه می کنیم؟ به نظر می رسد بایستی در این باره بیشتر فکر کرد ...